เช่นเคยนาฬิกาบนมือบอกว่าห้าโมงเย็นก็ถึงเวลาเลิกงาน แต่วันนี้อากาศแตกต่างออกไป พายุฝนฟ้าคะนองทำให้ฉันไม่สามารถก้าวออกจากบริษัทได้ รถไฟขบวนสุดท้ายประมาณ ออกเดินทาง ระหว่างทางทุกคนที่บ้านก็รอต้อนรับฉัน แต่สถานการณ์ของฉันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นจริงๆ สำหรับฉัน วันนี้เป็นวันที่แย่ ฉันก็คิดอย่างนั้น แต่จนกว่าฉันจะรู้ว่าเพื่อนร่วมงานไม่ ก็ได้แต่กลับมาเพราะพายุลูกนี้เท่านั้น ตอนนั้นจิตก็โล่งใจจากความคิดลบๆ แทน ด้วยคำพูดให้กำลังใจเพื่อนร่วมงานที่น่ารักคนนี้ คุยกันนานพอสมควร และตัดสินใจว่าจะอยู่ด้วยกันจนจบ
โชคร้ายแต่โชคดีที่ติดอยู่ในบริษัทเพราะฝนตก
